poszukiwacz (język polski)

poszukiwacz (1.1) złota

wymowa:

IPA: [ˌpɔʃuˈcivaʧ̑], AS: [pošuḱivač], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba, która czegoś poszukuje

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	poszukiwacz	poszukiwacze
dopełniacz	poszukiwacza	poszukiwaczy / poszukiwaczów[1]
celownik	poszukiwaczowi	poszukiwaczom
biernik	poszukiwacza	poszukiwaczy / poszukiwaczów[1]
narzędnik	poszukiwaczem	poszukiwaczami
miejscownik	poszukiwaczu	poszukiwaczach
wołacz	poszukiwaczu	poszukiwacze

przykłady:

(1.1) Zagraniczni poszukiwacze żon wolą dziewczyny mające wyższe wykształcenie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) eksplorator; gw. (Górny Śląsk) sznupok

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) szperacz, tropiciel

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. poszukiwanie n, poszukanie n, szukanie n, poszukiwany mos, poszukiwana ż, poszukiwania lm nmos, przeszukiwanie n, przeszukanie n, szukacz mos/mrz, szukaczka ż

forma żeńska poszukiwaczka ż

czas. poszukiwać ndk., poszukać dk., szukać ndk., przeszukać dk., przeszukiwać ndk.

przym. poszukiwawczy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. poszukiwać + -acz

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) searcher, seeker, prospector
• baskijski: (1.1) bilatzaile
• białoruski: (1.1) шукальнік m (šukalʹnìk)
• bułgarski: (1.1) търсач m
• esperanto: (1.1) serĉisto
• fiński: (1.1) etsijä
• francuski: (1.1) chercheur m
• hiszpański: (1.1) buscador m
• kataloński: (1.1) cercador m
• kazachski: (1.1) іздеуші (izdewşi)
• litewski: (1.1) ieškotojas m
• niderlandzki: (1.1) zoeker m
• niemiecki: (1.1) Suchender m
• portugalski: (1.1) buscador m
• rosyjski: (1.1) искатель m (iskatelʹ)
• walijski: (1.1) chwiliwr m
• włoski: (1.1) cercatore m

źródła: