szok (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) intensywna reakcja psychiczna, która jest wywołana gwałtownym, zazwyczaj negatywnym przeżyciem lub wydarzeniem

(1.2) med. niebezpieczne dla życia zaburzenia czynności organizmu

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	szok	szoki
dopełniacz	szoku	szoków
celownik	szokowi	szokom
biernik	szok	szoki
narzędnik	szokiem	szokami
miejscownik	szoku	szokach
wołacz	szoku	szoki

przykłady:

(1.1) Klęska grunwaldzka z perspektywy śląskiego poety to szok taki, jak gdyby indiański wódz, powiedzmy jakiś Winnetou, pokonał całą armię amerykańską i ciągnął na Waszyngton^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) wstrząs

(1.2) wstrząs

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. szokowanie n

czas. szokować

przym. szokowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• albański: (1.1) tronditje
• angielski: (1.1) shock
• arabski: (1.1) زلزال m, صدمة ż
• chiński standardowy: (1.1) 震动
• czeczeński: (1.1) шовкъ
• czeski: (1.1) šok m
• duński: (1.1) chok n; (1.2) chok n
• esperanto: (1.1) ŝoko
• estoński: (1.1) šokk
• francuski: (1.1) choque m, choc m
• hiszpański: (1.1) choque m, conmoción ż; (1.2) choque m, conmoción ż
• jidysz: (1.1) שאָק m (szok), קלאַפּ m (klap)
• niemiecki: (1.1) Schock m
• nowogrecki: (1.1) σοκ n, ξάφνιασμα n; (1.2) σοκ n
• portugalski: (1.1) choque m
• rosyjski: (1.1) шок m
• szwedzki: (1.1) chock w
• turecki: (1.1) şok
• węgierski: (1.1) sokk
• włoski: (1.1) shock m; (1.2) shock m

źródła: