szczeniaczek (język polski)
szczeniaczek (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ʃʧ̑ɛ̃ˈɲaʧ̑ɛk], AS: [ščẽńaček], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- (1.1) zdrobn. od: szczeniak
- (1.2) pot. mała buteleczka alkoholu
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik szczeniaczek szczeniaczki dopełniacz szczeniaczka szczeniaczków celownik szczeniaczkowi szczeniaczkom biernik szczeniaczka szczeniaczki narzędnik szczeniaczkiem szczeniaczkami miejscownik szczeniaczku szczeniaczkach wołacz szczeniaczku szczeniaczki - przykłady:
- (1.1) Ania ma takiego ślicznego, milusiego szczeniaczka.
- (1.2) Dziabniemy sobie po szczeniaczku.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.2) małpka
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. szczenię n, szczeniątko n, szczeniak m, szczeniackość ż
- czas. oszczenić się
- przym. szczenięcy, szczeniacki, szczenny
- przysł. szczenięco, szczeniacko
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. szczeniak + -ek
- uwagi:
- tłumaczenia:
- rumuński: (1.1) cuţulache[1]
- źródła:
- ↑ Tomasz Klimkowski, Dziedzictwo greckie w języku rumuńskim i arumuńskim, „Balcanica Posnaniensia. Acta et studia”, XIX, Poznań 2012, Wydawnictwo Instytutu Historii UAM, s. 27.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.