szczenny (język polski)

wymowa:

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) wet. zootechn. o niektórych samicach zwierząt: będący w ciąży, spodziewający się potomstwa^[1]

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	szczenny		szczenna	szczenne	szczenni	szczenne
dopełniacz	szczennego		szczennej	szczennego	szczennych
celownik	szczennemu		szczennej	szczennemu	szczennym
biernik	szczennego	szczenny	szczenną	szczenne	szczennych	szczenne
narzędnik	szczennym		szczenną	szczennym	szczennymi
miejscownik	szczennym		szczennej	szczennym	szczennych
wołacz	szczenny		szczenna	szczenne	szczenni	szczenne
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) — Tak, tak, — mówił, zginiemy! Ja miałem słuszność i trzeba być głupcem takim, jak ty, aby na chwilę bodaj przypuszczać, że ta gwiazda pyzata i świecąca, co się przed nami teraz jak szczenna suka wydyma, może być siedliskiem życia jakiegokolwiek!^[2]

(1.1) Jakby tam nie było, wybijali nam kłusownicy co najtęższe jelenie, a w zimie zakłuli dwie szczenne niedźwiedzice po barłogach^[3].

składnia:

kolokacje:

(1.1) szczenna suka / lisica / lwica / wilczyca / niedźwiedzica

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. szczeniackość ż, szczeniaczek mzw, szczeniak mos/mzw, szczeniakieria ż, szczeniara ż, szczenię n, szczenienie n, oszczenienie n, szczeniackość ż

czas. oszczenić się dk., szczenić się ndk.

przym. szczeniacki, szczenięcy

przysł. szczeniacko, szczenięco

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. szczenić + -ny

uwagi:

(1.1) zobacz też: cielny • kotny • źrebny

tłumaczenia:

• łaciński: (1.1) fordus

źródła: