szczenięcy (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ʃʧ̑ɛ̃ˈɲɛ̃nʦ̑ɨ], AS: [ščẽńẽncy], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) właściwy szczenięciu
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik szczenięcy szczenięca szczenięce szczenięcy szczenięce dopełniacz szczenięcego szczenięcej szczenięcego szczenięcych celownik szczenięcemu szczenięcej szczenięcemu szczenięcym biernik szczenięcego szczenięcy szczenięcą szczenięce szczenięcych szczenięce narzędnik szczenięcym szczenięcą szczenięcym szczenięcymi miejscownik szczenięcym szczenięcej szczenięcym szczenięcych wołacz szczenięcy szczenięca szczenięce szczenięcy szczenięce - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) szczenięca radość • wiek szczenięcy
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. szczenię n, szczeniątko n, szczeniak m, szczeniaczek m, szczeniackość ż
- czas. oszczenić się, szczenić się
- przym. szczeniacki, szczenny
- przysł. szczenięco, szczeniacko
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.