szczeniacki (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ʃʧ̑ɛ̃ˈɲaʦ̑ʲci], AS: [ščẽńacʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) pot. lekcew. właściwy szczeniakowi – chłopakowi zachowującemu się niepoważnie, niedojrzale
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik szczeniacki szczeniacka szczeniackie szczeniaccy szczeniackie dopełniacz szczeniackiego szczeniackiej szczeniackiego szczeniackich celownik szczeniackiemu szczeniackiej szczeniackiemu szczeniackim biernik szczeniackiego szczeniacki szczeniacką szczeniackie szczeniackich szczeniackie narzędnik szczeniackim szczeniacką szczeniackim szczeniackimi miejscownik szczeniackim szczeniackiej szczeniackim szczeniackich wołacz szczeniacki szczeniacka szczeniackie szczeniaccy szczeniackie - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) szczeniacki wygłup / wybryk • szczeniackie zachowanie
- synonimy:
- (1.1) niedojrzały
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. szczenię n, szczeniątko n, szczeniak m, szczeniaczek m, szczeniackość ż
- czas. oszczenić się
- przym. szczenięcy, szczenny
- przysł. szczenięco, szczeniacko
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.