sympatyk (język polski)

wymowa:

IPA: [sɨ̃mˈpatɨk], AS: [sỹmpatyk], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba, która z czymś lub z kimś sympatyzuje

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	sympatyk	sympatycy
dopełniacz	sympatyka	sympatyków
celownik	sympatykowi	sympatykom
biernik	sympatyka	sympatyków
narzędnik	sympatykiem	sympatykami
miejscownik	sympatyku	sympatykach
wołacz	sympatyku	sympatycy
depr. M. i W. lm: (te) sympatyki

przykłady:

(1.1) W ciągu ostatniego tygodnia nastąpił gigantyczny atak ze strony zarówno mediów prawicowych, sympatyków prawicy, trolli z farmy, posłów prawicy, jak i europosłów z prawicy^[1].

składnia:

kolokacje:

(1.1) sympatyk partii

synonimy:

(1.1) zwolennik, stronnik

antonimy:

(1.1) wróg, przeciwnik

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. sympatia ż, sympatyczność ż, sympatyzowanie n

forma żeńska sympatyczka ż

czas. sympatyzować ndk.

przym. sympatyczny

przysł. sympatycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

ang. sympathizer

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) sympathizer
• duński: (1.1) sympatisør w, tilhænger w
• hiszpański: (1.1) simpatizante m
• norweski (bokmål): (1.1) sympatisør m
• norweski (nynorsk): (1.1) sympatisør m
• szwedzki: (1.1) sympatisör w, meningsfrände w, själsfrände w, anhängare w
• ukraiński: (1.1) симпатик m
• węgierski: (1.1) szimpatizáns

źródła: