strucla (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈstruʦ̑la], AS: [strucla]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) kulin. podłużna słodka bułka drożdżowa, nadziewana masą makową lub powidłami
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik strucla strucle dopełniacz strucli strucli celownik strucli struclom biernik struclę strucle narzędnik struclą struclami miejscownik strucli struclach wołacz struclo strucle - przykłady:
- (1.1) Mama upiekła dziś struclę.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) strucla z makiem
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. strucel m
- zdrobn. strucelka ż
- przym. struclowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- niem. Strutzel[1]
- uwagi:
- nie mylić z: strudel
- zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie
- tłumaczenia:
- węgierski: (1.1) bejgli
- źródła:
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.