strucel (język polski)

strucel (1.2)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) kulin. zob. strucla

(1.2) przen. środ. mot. stary, pordzewiały samochód

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	strucel	strucle
dopełniacz	strucla	strucli
celownik	struclowi	struclom
biernik	strucel	strucle
narzędnik	struclem	struclami
miejscownik	struclu	struclach
wołacz	struclu	strucle

przykłady:

(1.2) Strucel poldek poszedł na żyletki, już nawet z popychu nie odpalał – siara kompletna, autobusem musiał jeździć – pojazdem dla szarej masy życiowych errorów!^[1]

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) parch, sztrucel

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) ciasto

(1.2) samochód, grat

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. strucla ż, strucelka ż

przym. struclowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: strucla

(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: grat

źródła: