stawiennictwo (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) urz. przybycie gdzieś (np. do sądu) po uprzednim wezwaniu; stawienie się
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik stawiennictwo stawiennictwa dopełniacz stawiennictwa stawiennictw celownik stawiennictwu stawiennictwom biernik stawiennictwo stawiennictwa narzędnik stawiennictwem stawiennictwami miejscownik stawiennictwie stawiennictwach wołacz stawiennictwo stawiennictwa - przykłady:
- (1.1) Do powoda należało zadbać o stawiennictwo pozwanego, a przecież bez obecności i aktywności obu stron kontradyktoryjny proces nie mógłby się toczyć[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) niestawiennictwo
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. stawić się + -ctwo
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) appearance
- francuski: (1.1) comparution ż
- źródła:
- ↑ Wojciech Dajczak, Tomasz Giaro, Franciszek Longchamps de Berier, Prawo rzymskie. U podstaw prawa prywatnego, 2009, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.