-ctwo (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

przyrostek

(1.1) tworzy rzeczowniki rodzaju nijakiego, oznaczające relację, status społeczny, dyscyplinę naukową, jakość lub stan od wyrazów, których temat kończy spółgłoska t, c, ć, cz lub k^[1]

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	-ctwo	-ctwa
dopełniacz	-ctwa	-ctw
celownik	-ctwu	-ctwom
biernik	-ctwo	-ctwa
narzędnik	-ctwem	-ctwami
miejscownik	-ctwie	-ctwach
wołacz	-ctwo	-ctwa

przykłady:

(1.1) biedak + -ctwo = biedactwo

(1.1) bogaty + -ctwo = bogactwo

(1.1) brać + -ctwo = bractwo

(1.1) dziewica + -ctwo = dziewictwo

(1.1) lennik + -ctwo = lennictwo

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz słowa kończące się na „-ctwo”

tłumaczenia:

źródła: