sopran (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈsɔprãn], AS: [soprãn], zjawiska fonetyczne: nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) muz. najwyższy głos żeński lub chłopięcy; zob. też sopran w Wikipedii
- (1.2) pot. instrument z taką barwą dźwięku
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- (2.1) pot. osoba z takim głosem
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik sopran soprany dopełniacz sopranu sopranów celownik sopranowi sopranom biernik sopran soprany narzędnik sopranem sopranami miejscownik sopranie sopranach wołacz sopranie soprany - (2.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik sopran soprany dopełniacz soprana sopranów celownik sopranowi sopranom biernik soprana soprany narzędnik sopranem sopranami miejscownik sopranie sopranach wołacz sopranie soprany - przykłady:
- (1.1) Ewa gra na pianinie i śpiewa pięknym sopranem.
- (2.1) Hrabia podziwiał przebojową arię soprana.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) śpiewać sopranem • sopran liryczny / dramatyczny / koloraturowy
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) głos
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. sopranistka ż, sopranista m
- zdrobn. sopranik m
- przym. sopranowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) wł. soprano[1]
- uwagi:
- por. dyszkant • alt • tenor • baryton • bas
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) soprano; (2.1) soprano
- arabski: (1.1) سوبرانو
- białoruski: (1.1) сапрана n; (1.2) сапрана n; (2.1) сапрана n
- duński: (1.1) sopran w; (2.1) sopran w
- esperanto: (1.1) soprano; (1.2) soprano; (2.1) soprano, sopranulo
- francuski: (1.1) soprano m; (2.1) soprano m
- hiszpański: (1.1) soprano m; (1.2) soprano m; (2.1) soprano m/ż
- jidysz: (1.1) סאָפּראַן m (sopran); (2.1) סאָפּראַן m (sopran)
- niemiecki: (1.1) Sopran m; (2.1) Sopranist, Sopransänger m
- nowogrecki: (1.1) σοπράνο n; (1.2) σοπράνο n
- szwedzki: (1.1) sopran w; (2.1) sopran w
- ukraiński: (1.1) сопрано; (2.1) сопрано
- włoski: (1.1) soprano
- źródła:
- ↑ A. Zaręba, Zapożyczenia włoskie we współczesnej polszczyźnie, „Język Polski” nr 1/1947, s. 17.
sopran (esperanto (morfem))
- wymowa:
- znaczenia:
morfem
sopran (język szwedzki)
- wymowa:
- [sopr'a:n]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj wspólny
- (1.1) muz. sopran (głos)[1]
- (1.2) muz. sopran (osoba z sopranowym głosem)[1]
- odmiana:
- (1.1-2) en sopran, sopranen, sopraner, sopranerna
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) sopranstämma
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.