smrodek (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈsm̥rɔdɛk], AS: [sm̦rodek], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- (2.1) lekcew. pejor. o dziecku lub młodym człowieku, szczególnie niegrzecznym[1]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik smrodek smrodki dopełniacz smrodku smrodków celownik smrodkowi smrodkom biernik smrodka smrodki narzędnik smrodkiem smrodkami miejscownik smrodku smrodkach wołacz smrodku smrodki - (2.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik smrodek smrodki dopełniacz smrodka smrodków celownik smrodkowi smrodkom biernik smrodka smrodki narzędnik smrodkiem smrodkami miejscownik smrodku smrodkach wołacz smrodku smrodki - przykłady:
- (1.2) Tu w Argentynie to zupełnie tak, jakby być Włochem: żadnego prestiżu i smrodek emigranckiej nędzy[2].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) smród, fetor, odór, swąd
- (2.1) bachor
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. smród m, smrodliwość ż, smrodzenie n
- czas. smrodzić ndk.
- przym. smrodliwy
- przysł. smrodliwie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. smród + -ek
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.