bachor (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈbaxɔr], AS: [baχor]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- (1.1) pejor. dziecko, zwłaszcza niegrzeczne (daw. szczególnie żydowskie)
- (1.2) daw. sport. zwykły uczestnik gry w palanta[1]
- (1.3) gw. bękart[1]
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (2.1) daw. ryb. laska z hakiem żelaznym używana na bajdakach[2]
- (2.2) gw. żwacz
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bachor bachory dopełniacz bachora bachorów celownik bachorowi bachorom biernik bachora bachory narzędnik bachorem bachorami miejscownik bachorze bachorach wołacz bachorze bachory - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) zob. dziecko
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz.
- zdrobn. bachorek n
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1-3) hebr. בחור (bakhúr) → młodzieniec[3]
- (2.2) pochodzenie słowiańskie[4], por. czes. bachor, słc. bachor
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) brat
- źródła:
- 1 2
Hasło „Bachur, Bachor” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. I: A-G, Warszawa 1900–1927, s. 80. - ↑ Hasło „Bachor” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. I: A-G, Warszawa 1900–1927, s. 80.
- ↑ Hasło „bachor” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.
- ↑ O zapomnianych znaczeniach pol. bachor i bachur
bachor (język czeski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
- (1.1) anat. żwacz (jeden z przedżołądków u przeżuwaczy)
- (1.2) pot. pejor. brzuszysko, kałdun
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bachor bachory dopełniacz bachoru bachorů celownik bachoru bachorům biernik bachor bachory wołacz bachore bachory miejscownik bachoru bachorech narzędnik bachorem bachory - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
bachor (język słowacki)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) zool. żwacz[1][2]
- (1.2) pot. pejor. brzuszysko, kałdun[1][2]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bachor bachory dopełniacz bachora bachorov celownik bachoru bachorom biernik bachor bachory miejscownik bachore bachoroch narzędnik bachorom bachormi - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- zobacz też: Indeks:Słowacki - Fałszywi przyjaciele
- źródła:
- 1 2 Zofia Jurczak-Trojan, Halina Mieczkowska, Elżbieta Orwińska, Maryla Papierz, Słownik słowacko-polski, t. I, A-Ô, TAiWPN Universitas, Kraków 2005, ISBN 83-242-0569-1, s. 22.
- 1 2 Hasło „bachor” w: Slovník súčasného slovenského jazyka A – G [Słownik współczesnego języka słowackiego A – G], gł. red. Klára Buzássyová i Alexandra Jarošová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2006, ISBN 978-80-224-0932-4.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.