kałdun (język polski)
kałdun (1.1)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) pot. duży brzuch
- (1.2) potrawa w kształcie kuli, przygotowywana z ziemniaków i mięsa[1]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kałdun kałduny dopełniacz kałduna kałdunów celownik kałdunowi kałdunom biernik kałdun kałduny narzędnik kałdunem kałdunami miejscownik kałdunie kałdunach wołacz kałdunie kałduny - przykłady:
- (1.1) Pijesz tyle piwa, że urósł ci od niego ładny kałdun.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) brzuchol, brzuszysko, brzuszydło
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- śwn. kaldūne → podroby bydlęce[2] < śr.łac. calduna[3]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Małgorzata Stefaniak, „Absztyfikant założył ancug”, czyli o niemieckich zapożyczeniach we współczesnej polszczyźnie potocznej, w: Język, Komunikacja, Informacja nr 6/2011, red. I. Koutny, P. Nowak, s. 222.
- ↑
Hasło „86533” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN. - ↑ Hasło „Kaldaune” w: Duden Onlinewörterbuch, Bibliographisches Institut.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.