skrobia (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) biochem. spoż. główny węglowodan w diecie człowieka, polisacharyd roślinny pełniący w roślinach rolę magazynu energii; zob. też skrobia w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik skrobia skrobie dopełniacz skrobi[1][2] skrobi celownik skrobi skrobiom biernik skrobię skrobie narzędnik skrobią skrobiami miejscownik skrobi skrobiach wołacz skrobio skrobie - przykłady:
- (1.1) Skrobia to ważna substancja odżywcza. Jest to składnik mąki, a więc występuje w chlebie i wszystkich wypiekach. Ważną rolę odgrywa również skrobia ziemniaczana występująca w bulwach tej rośliny. Skrobia jest materiałem energetycznym[3].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. skrobiowy
- rzecz. skrobać ndk.
- czas. skrobać
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) starch, amylum
- arabski: (1.1) نشا ż, نشاء ż
- azerski: (1.1) nişasta
- baskijski: (1.1) almidoi
- bułgarski: (1.1) нишесте n
- czeski: (1.1) škrob m
- duński: (1.1) stivelse w
- esperanto: (1.1) amelo
- estoński: (1.1) tärklis
- francuski: (1.1) amidon m
- hindi: (1.1) मंड m (māṉḍ)
- hiszpański: (1.1) almidón m
- interlingua: (1.1) amylo, fecula
- karpatorusiński: (1.1) шкроб m
- kataloński: (1.1) midó m
- łaciński: (1.1) amylum
- niemiecki: (1.1) Stärke ż
- norweski (bokmål): (1.1) stivelse m
- norweski (nynorsk): (1.1) stivelse m
- nowogrecki: (1.1) άμυλο n
- portugalski: (1.1) amido m
- rosyjski: (1.1) крахмал m
- serbski: (1.1) скроб m
- słowacki: (1.1) škrob m
- słoweński: (1.1) škrob m
- szwedzki: (1.1) stärkelse w
- tajski: (1.1) แป้ง
- turecki: (1.1) nişasta
- ukraiński: (1.1) крохмаль m
- węgierski: (1.1) keményítő
- wilamowski: (1.1) štjēḱ ż
- włoski: (1.1) fecola ż, amido m
- źródła:
- ↑ Hasło „skrobia” w: Bogusław Dunaj, Wielki słownik języka polskiego, Buchmann, Warszawa 2009, ISBN 978-83-7476-693-7, s. 640.
- ↑ Hasło „skrobia” w: Mieczysław Szymczak (red.), Słownik ortograficzny je̜zyka polskiego PWN wraz z zasadami pisowni i interpunkcji, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996, ISBN 83-01-11882-2, s. 732.
- ↑ Chemia w gimnazjum. Podręcznik ucznia. Wersja e-book, praca zbiorowa, WSiP, Warszawa 2009, str. 252.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.