rozstrzelać (język polski)

wymowa:
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. rozstrzeliwać)

(1.1) zabić kogoś, strzelając z broni palnej; dokonać egzekucji w ten sposób

czasownik zwrotny dokonany rozstrzelać się (ndk. rozstrzeliwać się)

(2.1) zacząć intensywnie strzelać[1]
odmiana:
(1.1) koniugacja I
(2.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) W sierpniu 1944 hitlerowcy rozstrzelali w Dzierwanach 13 mieszkańców Baranowa i Wierzbinek, w tym matkę z ośmiorgiem dzieci w wieku od 8 miesięcy do 11 lat. Ekshumowane zwłoki pomordowanych pochowano na miejscowym cmentarzu, a na wspólnym grobie położono pamiątkową płytę[2].
(1.1) Na miejscu Boldta kazałbym go rozstrzelaćpomyślał Kloss. Wiedział już teraz, kto chciał wykorzystać Ingrid dla uzyskania kontaktu z amerykańskim wywiadem[3].
(1.1) To zdrajca! Rozstrzelać go!
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. rozstrzelić, strzelać ndk.
rzecz. strzał m, rozstrzelanie n, rozstrzelenie n, strzelanina ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. roz- + strzelać
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „rozstrzelać” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Jan Bałdowski, Warmia, Mazury, Suwalszczyzna, 1996, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  3. Andrzej Zbych (Andrzej Szypulski, Zbigniew Safjan), Stawka większa niż życie, 1967, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.