przerębel (język polski)

przerębel (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) otwór zrobiony w lodzie na jeziorze lub rzece

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	przerębel	przeręble
dopełniacz	przerębla	przerębli
celownik	przeręblowi	przeręblom
biernik	przerębel	przeręble
narzędnik	przeręblem	przeręblami
miejscownik	przeręblu	przeręblach
wołacz	przeręblu	przeręble

przykłady:

(1.1) Gosta doszedł na ploso, wybił piesznią przerębel, siadł na skrzynce, rozmotał linkę z końskiego włosia przytwierdzoną do krótkiego modrzewiowego pręta, doczepił cynową rybkę z hakiem, zapuścił do wody. Pierwszy okoń, półłokciowy, capnął przynętę, zanim jeszcze opadła i napięła linkę^[1].

składnia:

kolokacje:

(1.1) zrobić / wykuć / wyciąć przerębel • łowić / kąpać się w przeręblu • czerpać wodę z przerębla • wpaść do przerębla

synonimy:

(1.1) przerębla, daw. płonka

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) otwór, dziura

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. przerębla ż, przerąbanie n, rąbanie n, rębacz m, rębajło m, poręba ż, Poręba ż

czas. rąbać ndk., rąbnąć dk., porąbać dk., przerąbać dk.

przym. rębny, przedrębny

związki frazeologiczne:

kręcić się jak gówno w przeręblu

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) ice hole
• białoruski: (1.1) палонка ż, проламка ż
• niemiecki: (1.1) Eisloch n
• rosyjski: (1.1) прорубь ż, лунка (во льду) ż, продушина ż
• szwedzki: (1.1) vak w
• ukraiński: (1.1) ополо́нка ż
• wilamowski: (1.1) wunn ż, wün ż

źródła: