wykuć (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
czasownik dokonany
- (1.1) pot. uczn. eduk. nauczyć się na pamięć
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wykucie n, kucie n, kujon m, kujonka ż, kowal m, kowalicha ż, kowalik m, kuźnia ż, kuczer mos, kujonienie n, kujownia ż, podkucie n
- czas. kuć ndk., kować ndk., wykuwać ndk., odkuć dk., odkuwać ndk., zakuć dk., zakuwać ndk., przykuć dk., przykuwać ndk., okuć dk., okuwać ndk., obkuć się dk., kujonić ndk.
- związki frazeologiczne:
- wykuć na pamięć
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- niemiecki: (1.1) pauken
- rosyjski: (1.1) вызубрить dk., выдолбить dk., вытвердить dk.
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.