kuczer (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈkuʧ̑ɛr], AS: [kučer]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) daw. także gw. (Mazury)[1] woźnica, furman
- (1.2) środ. szoferskie: kierowca autobusu[2]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kuczer kuczerzy dopełniacz kuczera kuczerów celownik kuczerowi kuczerom biernik kuczera kuczerów narzędnik kuczerem kuczerami miejscownik kuczerze kuczerach wołacz kuczerze kuczerzy - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) woźnica, furman, stangret
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kocz m, Kuczer m, Kuczerowa ż, Kuczerówna ż
- czas. wykuć
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- niem. Kutscher < węg. kocsi < węg. Kocs
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.