przebaczać (język polski)

wymowa:
IPA: [pʃɛˈbaʧ̑aʨ̑], AS: [pšebačać], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany

(1.1) odpuszczać winy, wybaczać
odmiana:
(1.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Zdaje się, że za szybko i za łatwo przebaczyliśmy Niemcom. W historii takie rzeczy, których się nie przebaczanigdy, bo nie ma powodu, żeby przebaczać. (J. M. Rymkiewicz Kinderszenen)
składnia:
kolokacje:
(1.1) zob. wybaczać
synonimy:
(1.1) wybaczać, darować
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. przebaczenie n, przebaczanie n, przebaczalność ż
czas. dk. przebaczyć
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: wybaczać
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.