prześladowca (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌpʃɛɕlaˈdɔfʦ̑a], AS: [pšeśladofca], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) osoba, która nieustannie sprawia komuś przykrość, robi krzywdę, nęka drugą osobę
- (1.2) ktoś, kto nieustannie nagabuje o coś, niepokoi czymś[1]
- odmiana:
- (1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik prześladowca prześladowcy dopełniacz prześladowcy prześladowców celownik prześladowcy prześladowcom biernik prześladowcę prześladowców narzędnik prześladowcą prześladowcami miejscownik prześladowcy prześladowcach wołacz prześladowco prześladowcy - przykłady:
- (1.1) Prześladowca Janet Jackson otrzymał sądowy zakaz zbliżania się do piosenkarki.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) dręczyciel, gnębiciel
- (1.2) grub. upierdliwiec
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. prześladowanie n, forma żeńska prześladowczyni ż
- przym. prześladowczy
- czas. prześladować ndk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) stalker, pursuer
- francuski: (1.1) poursuivant m
- słowacki: (1.1) prenasledovateľ m
- włoski: (1.1) persecutore m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.