przełęcz (język polski)
przełęcz (1.1)
przełęcz (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈpʃɛwɛ̃n͇ʧ̑], AS: [pšeu̯ẽṇč], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• udziąs.• nazal.• asynch. ę
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) geogr. obniżenie grzbietu górskiego, wyraźnie oddzielające dwa sąsiednie szczyty
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik przełęcz przełęcze dopełniacz przełęczy przełęczy celownik przełęczy przełęczom biernik przełęcz przełęcze narzędnik przełęczą przełęczami miejscownik przełęczy przełęczach wołacz przełęczy przełęcze - przykłady:
- (1.1) Dwaj turyści spotkali się na górskiej przełęczy.
- (1.1) Ciągnie mnie Wituś na stare lata na górskich konikach po himalajskich przełęczach, a ja mam duszę na ramieniu ze strachu, że się zwalę w jaką przepaść[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. łęk m
- zdrobn. przełączka ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) (mountain) pass, mountain pass
- arabski: (1.1) شعب, فج
- białoruski: (1.1) перавал m, горны праход m
- bułgarski: (1.1) проход m
- dzongkha: (1.1) ལ
- francuski: (1.1) col (de montagne)
- rosyjski: (1.1) перевал m
- szwedzki: (1.1) pass n, bergspass n
- tybetański: (1.1) ལ
- ukraiński: (1.1) перевал m
- źródła:
- ↑ Przymknięte oko opaczności, Jeremi Przybora, 1995 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.