porządek dziobania (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) przen. socjol. hierarchia społeczna w określonej grupie, która określa prawdopodobieństwo doświadczenia agresji ze strony członków grupy; zob. też porządek dziobania w Wikipedii

odmiana:

(1.1) związek rządu,

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	porządek dziobania	porządki dziobania
dopełniacz	porządku dziobania	porządków dziobania
celownik	porządkowi dziobania	porządkom dziobania
biernik	porządek dziobania	porządki dziobania
narzędnik	porządkiem dziobania	porządkami dziobania
miejscownik	porządku dziobania	porządkach dziobania
wołacz	porządku dziobania	porządki dziobania

przykłady:

(1.1) Oto jak wygląda porządek dziobania: pierwsi od pracy w święta wymigują się lekarze, którzy układają grafik, a drudzy – lekarze, którzy mają dzieci^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) hierarchia

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Hackordnung, kalka językowa; termin został wprowadzony w 1921 r. przez norweskiego zoologa Thorleifa Schjelderup-Ebbe na oznaczenie hierarchii w stadzie kur, gdy zauważył, że w sytuacji niedoboru pożywienia kura odgania (dziobiąc) jedynie te kury, które są niżej w hierarchii stada

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) pecking order, peck order
• duński: (1.1) hakkeorden w
• niemiecki: (1.1) Hackordnung ż, Hackliste ż
• szwedzki: (1.1) hackordning w

źródła: