plątanina (język polski)

plątanina (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌplɔ̃ntãˈɲĩna], AS: [plõntãńĩna], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ą • akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) jeden lub wiele podłużnych elementów bezładnie skierowanych tak, że na pierwszy rzut oka trudno określić ich początek, koniec lub przebieg

(1.2) przen. chaotyczna zbieranina wielu elementów rzeczywistych lub niematerialnych

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	plątanina
dopełniacz	plątaniny
celownik	plątaninie
biernik	plątaninę
narzędnik	plątaniną
miejscownik	plątaninie
wołacz	plątanino

przykłady:

(1.2) Chełm był tuż przede mną, plątanina domów, ogrodów i cerkwi, osypana błyszczącą rosą świateł, piętrzyła się na tle nieba czarnymi, groźnymi konturami.^[1]

składnia:

kolokacje:

(1.2) plątanina myśli

synonimy:

(1.1) gmatwanina, kłębowisko, pajęczyna

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. plątanie n, splątanie n

czas. plątać, poplątać, splątać

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) tangle
• hiszpański: (1.1) laberinto m
• niemiecki: (1.1) Gewirr n
• ukraiński: (1.1) плутанина ż
• włoski: (1.1) ragnatela ż

źródła: