peruka (język polski)
kolorowe peruki (1.1)
- wymowa:
- IPA: [pɛˈruka], AS: [peruka]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) cudze lub sztuczne włosy przystosowane do zakładania na głowę; zob. też peruka w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik peruka peruki dopełniacz peruki peruk celownik peruce perukom biernik perukę peruki narzędnik peruką perukami miejscownik peruce perukach wołacz peruko peruki - przykłady:
- (1.1) Wicher zerwał jej z głowy perukę.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) nosić perukę
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) peruczka, treska, tupet
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. perukarstwo n, perukarz m, półperuka ż, perukowiec m
- zdrobn. peruczka ż
- przym. perukarski, perukowy, peruczkowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) franc. perruque[1]
- uwagi:
- por. treska • tupecik
- tłumaczenia:
- albański: (1.1) parukë ż
- angielski: (1.1) wig
- arabski: (1.1) شعر, باروكة
- baskijski: (1.1) ileorde
- duński: (1.1) paryk w
- esperanto: (1.1) peruko
- fiński: (1.1) peruukki
- francuski: (1.1) perruque ż
- grenlandzki: (1.1) nujaasat
- hiszpański: (1.1) peluca ż
- japoński: (1.1) 鬘 (かつら, katsura / かずら, kazura)
- jidysz: (1.1) פּאַרוק m (paruk), (noszona przez zamężne Żydówki) שייטל n (szejtl)
- kataloński: (1.1) perruca ż
- niemiecki: (1.1) Perücke ż
- nowogrecki: (1.1) περούκα ż
- szwedzki: (1.1) peruk w
- ukraiński: (1.1) перука ż
- włoski: (1.1) parrucca ż
- źródła:
- ↑ Edward Łuczyński, Jolanta Maćkiewicz, Językoznawstwo ogólne. Wybrane zagadnienia, wyd. II rozszerzone i uzupełnione, Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk 2002, s. 118
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.