paszkwil (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈpaʃkfʲil], AS: [paškfʹil], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) publikacja brukająca czyjąś reputację; zob. też paszkwil w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	paszkwil	paszkwile
dopełniacz	paszkwilu	paszkwilów / paszkwili
celownik	paszkwilowi	paszkwilom
biernik	paszkwil	paszkwile
narzędnik	paszkwilem	paszkwilami
miejscownik	paszkwilu	paszkwilach
wołacz	paszkwilu	paszkwile

przykłady:

(1.1) Premier skarżył się, że jest regularnie szkalowany paszkwilami w prasie.

(1.1) Podczas rządów Władysława Jagiełły został w 1410 powołany na sekretarza kancelarii królewskiej, lecz pozbawiony tej funkcji w 1419 roku za napisanie paszkwilu na królową Elżbietę^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) daw. paskwiliusz

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. paszkwilista m, paskwiliusz m

przym. paszkwilowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. paskwiliusz < łac. pasquillus < łac. Pasquino, prawdop. za pośrednictwem wł.^[2]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) lampoon
• duński: (1.1) paskvil w
• francuski: (1.1) libelle m
• hiszpański: (1.1) libelo m, pasquín m
• niemiecki: (1.1) Schmähschrift ż
• nowogrecki: (1.1) λίβελος m
• słowacki: (1.1) hanopis m
• szwedzki: (1.1) smädeskrift w, nidskrift w, pamflett w, paskill w
• włoski: (1.1) pasquinata ż

źródła: