paranoja (język polski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) med. psych. choroba psychiczna charakteryzująca się występowaniem urojeń o różnym podłożu; zob. też zaburzenia urojeniowe w Wikipedii
(1.2) przen. pot. sytuacja absurdalna, niedorzeczna
odmiana:
(1.1-2) blm
przykłady:
(1.1) Zdaniem psychologów, Ola jest o krok od paranoi - przestaje bowiem rozróżniać fikcję od faktów i żyje w pełnym zła świecie, który sama sobie wykreowała[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) paranoja prawdziwakogoś ogarnęła paranoja • dostać paranoi • cierpieć / chorować na paranoję
(1.2) czysta / kompletna / zupełna / istna / prawdziwa paranoja
synonimy:
(1.1) obłęd, obsesja
(1.2) obłęd, absurd, niedorzeczność, nonsens
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) choroba psychiczna
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. paranoik m, paranoiczka ż
przym. paranoiczny, paranoidalny
przysł. paranoicznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
gr. παράνοια (paránoia)[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. „Cosmopolitan” Nr 25/2000, Korpus Języka Polskiego.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „paranoja” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.

paranoja (język słowacki)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) med. psych. paranoja
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. paranoik m, paranoička ż
przym. paranoický
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.