paplanina (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌpaplãˈɲĩna], AS: [paplãńĩna], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) pot. rozwlekłe mówienie o nieważnych rzeczach, często bez wewnętrznego ładu, często bez związku z reakcją otoczenia
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik paplanina dopełniacz paplaniny celownik paplaninie biernik paplaninę narzędnik paplaniną miejscownik paplaninie wołacz paplanino - przykłady:
- (1.1) Nudzi mnie ta bezsensowna paplanina.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) gadanina, gadka, gadka szmatka, klituś-bajduś, ecie-pecie
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. paplać
- rzecz. paplanie n, papla
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- por. bełkot • brednia
- tłumaczenia:
- arabski: (1.1) لغو ,ثرثرة
- esperanto: (1.1) babilado
- francuski: (1.1) babillage
- jidysz: (1.1) שלח־מנות m/n (sz(a)lachmones)
- litewski: (1.1) zauna ż
- szwedzki: (1.1) pladder n, tjatter n, tjafs n, sladder n, svammel n, snatter n, babbel n, bubbel n, gagg n, kackel n, jidder n, snömos n, munväder n, struntprat n, rundsnack n
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.