klituś-bajduś (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌklʲituʑ‿ˈbajduɕ], AS: [klʹituź‿bai ̯duś], zjawiska fonetyczne: zmięk.• udźw. międzywyr.• akc. pob.
​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki[1]

(1.1) pot. żart. lub lekcew. głupie gadanie, nieprawdziwe opowieści

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy[1]

(2.1) pot. żart. lub lekcew. osoba opowiadająca rzeczy nieprawdopodobne, niewiarygodne, bzdurne
odmiana:
(1.1) nieodm.[1][2]
(2.1) lp klituś-bajduś, klitusia-bajdusia, klitusiowi-bajdusiowi, klitusia-bajdusia, klitusiem-bajdusiem, klitusiu-bajdusiu, klitusiu-bajdusiu; lm klitusie-bajdusie, klitusiów-bajdusiów, klitusiom-bajdusiom, klitusiów-bajdusiów, klitusiami-bajdusiami, klitusiach-bajdusiach, klitusie-bajdusie[2] albo nieodm.[1]
przykłady:
(1.1) Kupiłeś najnowszy model mercedesa? Klituś-bajduś.
(2.1) Nie przejmuj się tym, co on opowiada, z niego jest taki klituś-bajduś.
składnia:
kolokacje:
(1.1) opowiadać komuś klituś-bajduś
synonimy:
(1.1) paplanina
(2.1) bajerant, gaduła, pleciuga, gawędziarz
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 3 4 Bogusław Dunaj, Współczesny słownik języka polskiego, t. I, Langenscheidt, Warszawa 2007, ISBN 978-83-7476-264-9, s. 624.
  2. 1 2 publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło „klituś-bajduś” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.