bzdurny (język polski)

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik jakościowy

(1.1) pot. taki, który nie ma sensu
(1.2) pot. taki, który nie jest ważny, którym nie warto się przejmować
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Przeczytałem w Polsce wiele, najczęściej kompletnie bzdurnych, wypowiedzi o postmodernizmie[1].
(1.2) Cieszę się z takiego finału, ale jestem jednocześnie zbulwersowany, że sąd ponad rok musiał się zajmować tak bzdurną sprawą[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) absurdalny, bezsensowny, niedorzeczny, nonsensowny
(1.2) błahy, głupi, nieistotny, nieważny; posp. duperelny; książk. bagatelny, płochy
antonimy:
(1.1) sensowny
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bzdura ż, bzdurka ż, bzdurność ż, bzdurstwo n
czas. bzdurzyć ndk., ubzdurać dk., ubzdurzyć dk.
przysł. bzdurnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. bzdura + -ny
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: bezsensowny
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: nieistotny
źródła:
  1. Ludwik Stomma, W pogoni za realnością, „Polityka nr 2401”, 2003-05-17, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Agnieszka Bielawska, Oczyszczony, „Gazeta Wrocławska”, 2002-04-17, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.