kompletnie (język polski)
- wymowa:
- IPA: [kɔ̃mˈplɛtʲɲɛ], AS: [kõmpletʹńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…
- znaczenia:
przysłówek
- (1.1) w sposób całkowity, zupełny; bez reszty, w pełni
- odmiana:
- przykłady:
- (1.1) Jestem noga z matmy, kompletnie nic nie umiem!
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) zupełnie, całkowicie
- antonimy:
- (1.1) umiarkowanie, ograniczenie
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kompletność ż, komplet mrz, komplecik mrz, kompletowanie n
- czas. kompletować ndk.
- przym. kompletny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) completely, entirely
- arabski: (1.1) تماما
- białoruski: (1.1) камплектна
- duński: (1.1) komplet
- litewski: (1.1) visiškai
- łaciński: (1.1) pleniter
- norweski (bokmål): (1.1) komplett
- norweski (nynorsk): (1.1) komplett
- rosyjski: (1.1) по́лностью, комплектно
- szwedzki: (1.1) helt, totalt, alldeles, rent, splitter
- ukraiński: (1.1) по́вністю
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.