pełnia (język polski)

pełnia (1.1)
wymowa:
IPA: [ˈpɛwʲɲa], AS: [peu̯ʹńa], zjawiska fonetyczne: zmięk.• -ni… ​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) astr. faza księżyca, w której księżyc jest oświetlony przez słońce w taki sposób, że z ziemi widać wyłącznie jego jasną część
(1.2) punkt kulminacyjny, szczyt czegoś, najwyższy stan
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Nie mogę spać podczas pełni.
(1.2) Widać było, że panna młoda jest w pełni szczęścia.
składnia:
kolokacje:
(1.1) Księżyc jest w pełni
(1.2) pełnia lata / szczęścia / … • w całej pełni • być w pełni sił
synonimy:
antonimy:
(1.1) nów
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wypełnianie n, wypełnienie n, wypełniacz m
czas. wypełniać ndk., wypełnić dk.
przym. pełny, pełen
przysł. pełno
związki frazeologiczne:
jak księżyc w pełni
etymologia:
(1.1-2) pol. pełny
uwagi:
(1.1) pojęcie „pełnia” dotyczy tylko Księżyca, więc *„pełnia Księżyca” jest tautologią; obu wyrazów można użyć w jednym zdaniu, gdy „Księżyc” jest podmiotem, a „pełnia” dopełnieniem, a więc poprawne są zdania: „Księżyc jest dziś w pełni” lub: „Dzisiaj jest pełnia”.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Astronomia
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.