gadka (język polski)
- wymowa:
- homofon: gatka
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) pot. rozmowa, mowa, mówienie
- (1.2) pot. plotka, pogłoska[1]
- (1.3) daw. bajka, podanie, opowieść[1]
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik gadka gadki dopełniacz gadki gadek celownik gadce gadkom biernik gadkę gadki narzędnik gadką gadkami miejscownik gadce gadkach wołacz gadko gadki - przykłady:
- (1.1) Wykańcza mnie ta cała gadka o zdrowiu i bezpieczeństwie.[2]
- (1.3) Gawęda, ludowa gadka jest niejako „zarezerwowana” dla opowieści w wersji mówionej.[3]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. gadanie n, gadana ż, gadanina ż, gadatliwość ż, gadałka ż, gadulstwo n
- czas. zagadać, wygadywać, wygadać, gadać ndk., pogadać dk.
- wykrz. gadu-gadu, gadanie
- związki frazeologiczne:
- gadka szmatka
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.2) слава ż
- źródła:
- 1 2
Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Jeremy Clarkson, Świat według Clarksona, 2011
- ↑ Iwona Rzepnikowska, Inspiracje ludowe w literaturach słowiańskich XI-XXI wieku, s. 85
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.