bełkot (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈbɛwkɔt], AS: [beu̯kot]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) niewyraźna mowa, bełkotanie
- (1.2) pot. wypowiedź nie mająca sensu, z której nic konkretnego nie wynika; mowa trawa, pustosłowie
- odmiana:
- przykłady:
- (1.2) Wskazany przez Ciebie artykuł to przykład naukowego bełkotu – brzmi mądrze, ale nic z niego nie wynika.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.2) kit, gadka szmatka, bzdura, nonsens
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. bełkotliwość ż, bełkotka ż, bełkotanie n, bełkocik mrz
- czas. bełkotać
- przym. bełkotliwy
- przysł. bełkotliwie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) stammer; (1.2) mumbo jumbo, gibberish, gobbledygook
- białoruski: (1.1) балбатанне n; (1.2) балбатня ż
- rosyjski: (1.1) бормотание n; (1.2) чепуха ż
- włoski: (1.2) supercazzola ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.