panewka (język polski)

panewka (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) techn. wojsk. hist. zagłębienie na proch strzelniczy potrzebny do wystrzelenia pocisku z lufy dawnej broni palnej; zob. też panewka (broń palna) w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Kiedy Rafał wyjrzał, wszyscy trzej z konia opatrywali rękę kolegi. Trwało to chwilę, bo oto zdjęli z pleców karabiny, podsypali prochu na panewki i mieli razem huknąć ponownie w wywalone okno[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. panew ż
przym. panewkowy
związki frazeologiczne:
spalić na panewce
etymologia:
pol. panew + -ka
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Stefan Żeromski, Popioły, 1904, Narodowy Korpus Języka Polskiego.

panewka (język kaszubski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kulin. patelnia[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Roman Drzeżdżon, Grzegorz J. Schramke, Słowniczek polsko-kaszubski, Region, Gdynia 2003-2012, ISBN 978-83-7591-191-6.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.