oficjał (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) rel. praw. duchowny zarządzający sądem biskupim
- (1.2) książk. urzędnik w zaborze austriackim
- (1.3) przest. przedstawiciel władz
- (1.4) staroż. sługa urzędnika municypalnego w antycznym Rzymie
- (1.5) staroż. wysoki urzędnik cesarski w antycznym Rzymie
- odmiana:
- (1.1-5)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik oficjał oficjałowie dopełniacz oficjała oficjałów celownik oficjałowi oficjałom biernik oficjała oficjałów narzędnik oficjałem oficjałami miejscownik oficjale oficjałach wołacz oficjale oficjałowie depr. M. i W. lm: (te) oficjały[1] - przykłady:
- (1.1) Ksiądz Zdzisław został oficjałem sądu metropolitalnego w Katowicach.
- (1.2) Wuj panienki otrzymał posadę oficjała pocztowego w Wadowicach.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) oficjał gnieźnieński / krakowski / sądu biskupiego • urząd oficjała • mianowany oficjałem
- (1.2) oficjał pocztowy
- synonimy:
- (1.2) oficjel
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) duchowny
- (1.2) oficjalista, urzędnik
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. oficjalny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- p.łac. officialis → urzędowy[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- francuski: (1.1) official m
- źródła:
- ↑
Hasło „oficjał” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online. - ↑ Hasło „oficjał” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.