odrobek (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ɔdˈrɔbɛk], AS: [odrobek]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) przest. spłacanie długów lub przyjętych zobowiązań pracą, zwykle w polu[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik odrobek dopełniacz odrobku celownik odrobkowi biernik odrobek narzędnik odrobkiem miejscownik odrobku wołacz odrobku - przykłady:
- (1.1) Chłop siedział w kieszeni u arendarza, chodził w łachmanach, na przednówku kładł do garnka lebiodę, a ziarno siewne brał ze dworu na ciężki odrobek[2].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. odrabianie n, odrobienie n
- czas. odrabiać ndk., odrobić dk.
- przym. odrobkowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „odrobek” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Historia Polski 1795-1918, Stefan Kieniewicz, 1968 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.