obaczyć (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
- (1.1) przest. zobaczyć
czasownik zwrotny dokonany obaczyć się
- (2.1) przest. zobaczyć się
- odmiana:
- (1.1) koniugacja VIb
forma liczba pojedyncza liczba mnoga 1. os. 2. os. 3. os. 1. os. 2. os. 3. os. bezokolicznik obaczyć czas przyszły prosty obaczę obaczysz obaczy obaczymy obaczycie obaczą czas przeszły m obaczyłem obaczyłeś obaczył obaczyliśmy obaczyliście obaczyli ż obaczyłam obaczyłaś obaczyła obaczyłyśmy obaczyłyście obaczyły n obaczyłom obaczyłoś obaczyło tryb rozkazujący niech obaczę obacz niech obaczy obaczmy obaczcie niech obaczą pozostałe formy czas zaprzeszły m obaczyłem był obaczyłeś był obaczył był obaczyliśmy byli obaczyliście byli obaczyli byli ż obaczyłam była obaczyłaś była obaczyła była obaczyłyśmy były obaczyłyście były obaczyły były n obaczyłom było obaczyłoś było obaczyło było forma bezosobowa czasu przeszłego obaczono tryb przypuszczający m obaczyłbym,
byłbym obaczyłobaczyłbyś,
byłbyś obaczyłobaczyłby,
byłby obaczyłobaczylibyśmy,
bylibyśmy obaczyliobaczylibyście,
bylibyście obaczyliobaczyliby,
byliby obaczyliż obaczyłabym,
byłabym obaczyłaobaczyłabyś,
byłabyś obaczyłaobaczyłaby,
byłaby obaczyłaobaczyłybyśmy,
byłybyśmy obaczyłyobaczyłybyście,
byłybyście obaczyłyobaczyłyby,
byłyby obaczyłyn obaczyłobym,
byłobym obaczyłoobaczyłobyś,
byłobyś obaczyłoobaczyłoby,
byłoby obaczyłoimiesłów przymiotnikowy przeszły m obaczony, nieobaczony obaczeni, nieobaczeni ż obaczona, nieobaczona obaczone, nieobaczone n obaczone, nieobaczone imiesłów przysłówkowy uprzedni obaczywszy rzeczownik odczasownikowy obaczenie, nieobaczenie - (2.1) koniugacja VIb
forma liczba pojedyncza liczba mnoga 1. os. 2. os. 3. os. 1. os. 2. os. 3. os. bezokolicznik obaczyć się czas przyszły prosty obaczę się obaczysz się obaczy się obaczymy się obaczycie się obaczą się czas przeszły m obaczyłem się obaczyłeś się obaczył się obaczyliśmy się obaczyliście się obaczyli się ż obaczyłam się obaczyłaś się obaczyła się obaczyłyśmy się obaczyłyście się obaczyły się n obaczyłom się obaczyłoś się obaczyło się tryb rozkazujący niech się obaczę obacz się niech się obaczy obaczmy się obaczcie się niech się obaczą pozostałe formy czas zaprzeszły m obaczyłem się był obaczyłeś się był obaczył się był obaczyliśmy się byli obaczyliście się byli obaczyli się byli ż obaczyłam się była obaczyłaś się była obaczyła się była obaczyłyśmy się były obaczyłyście się były obaczyły się były n obaczyłom się było obaczyłoś się było obaczyło się było forma bezosobowa czasu przeszłego obaczono się tryb przypuszczający m obaczyłbym się,
byłbym się obaczyłobaczyłbyś się,
byłbyś się obaczyłobaczyłby się,
byłby się obaczyłobaczylibyśmy się,
bylibyśmy się obaczyliobaczylibyście się,
bylibyście się obaczyliobaczyliby się,
byliby się obaczyliż obaczyłabym się,
byłabym się obaczyłaobaczyłabyś się,
byłabyś się obaczyłaobaczyłaby się,
byłaby się obaczyłaobaczyłybyśmy się,
byłybyśmy się obaczyłyobaczyłybyście się,
byłybyście się obaczyłyobaczyłyby się,
byłyby się obaczyłyn obaczyłobym się,
byłobym się obaczyłoobaczyłobyś się,
byłobyś się obaczyłoobaczyłoby się,
byłoby się obaczyłoimiesłów przysłówkowy uprzedni obaczywszy się rzeczownik odczasownikowy obaczenie się, nieobaczenie się - przykłady:
- (1.1) Obaczycie, obaczycie, jaką ma moc, gdy tylko w kościele stanie… – myślał wojewoda, patrząc na nich[1].
- (1.1) Gdy obaczył przeciwnika idącego pieszo naprzeciw niemu, chciał go zaraz zastrzelić z pistoletu lub ciąć szablą […][2]
- (2.1) Obaczymy się w Litwie, może nim rok minie; // powiedz Litwinom, niech mnie czekają z tabaką // częstochowską, nie biorę innej, tylko taką[3].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1-2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: zobaczyć
- źródła:
- ↑ Zofia Kossak, Błogosławiona wina, 1953, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
- ↑ Hanna Kostyrko (zebr), Klechdy domowe, 1960, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
- ↑ Adam Mickiewicz, Pan Tadeusz, 1834, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.