Litwin (język polski)
- wymowa:
- , IPA: [ˈlʲitfʲĩn], AS: [lʹitfʹĩn], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) etn. człowiek narodowości litewskiej, obywatel Litwy, mieszkaniec Litwy[1]
- (1.2) hist. mieszkaniec dawnego Wielkiego Księstwa Litewskiego
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Litwin Litwini dopełniacz Litwina Litwinów celownik Litwinowi Litwinom biernik Litwina Litwinów narzędnik Litwinem Litwinami miejscownik Litwinie Litwinach wołacz Litwinie Litwini - przykłady:
- (1.1) – Polaków, Litwinów, Białorusinów i Rusinów połączyło wspólne zagrożenie. Była nim Moskwa – mówi białoruski historyk (…)[2]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) pogard. kałakutas
- antonimy:
- (1.2) koroniarz
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) Żmudzin
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Litwa ż, litewski m, litewskość ż, litwinizowanie n
- forma żeńska Litwinka ż
- czas. litwinizować ndk.
- przym. litewski, Litwinowy
- przysł. po litewsku
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. Litwa + -in[3]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Lithuanian
- arabski: (1.1) ليتواني m
- białoruski: (1.1) літовец m; (1.2) літвін m, ліцвін m
- bułgarski: (1.1) литовец m
- czeski: (1.1) Litevec m
- duński: (1.1) litauer w
- esperanto: (1.1) litovo
- estoński: (1.1) leedulane
- francuski: (1.1) Lituanien m
- hiszpański: (1.1) lituano m
- kataloński: (1.1) lituà m
- litewski: (1.1) lietuvis m
- łotewski: (1.1) lietuvietis m
- niemiecki: (1.1) Litauer m
- norweski (bokmål): (1.1) litauer m
- norweski (nynorsk): (1.1) litauar m
- nowogrecki: (1.1) Λιθουανός m
- rosyjski: (1.1) литовец m, przest. литвин m; (1.2) литвин m
- rumuński: (1.1) lituanian m
- słowacki: (1.1) Litovčan m
- szwedzki: (1.1) litauer w
- ukraiński: (1.1) литовець m; (1.2) литвин m
- włoski: (1.1) lituano m
- źródła:
- ↑
Nazwy państw świata, ich stolic i mieszkańców, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2007, ISBN 978-83-239-9999-7, s. 25. - ↑ dorzeczy.pl
- ↑ Polskie nazwy własne. Encyklopedia pod red. Ewy Rzetelskiej-Feleszko, Kraków 2005, s. 182.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.