Białorusin (język polski)

wymowa:

​, IPA: [ˌbʲjawɔˈruɕĩn], AS: [bʹi ̯au̯oruśĩn], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.• i → j 

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) etn. osoba narodowości białoruskiej, obywatel Białorusi, mieszkaniec Białorusi^[1]

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Białorusin	Białorusini
dopełniacz	Białorusina	Białorusinów
celownik	Białorusinowi	Białorusinom
biernik	Białorusina	Białorusinów
narzędnik	Białorusinem	Białorusinami
miejscownik	Białorusinie	Białorusinach
wołacz	Białorusinie	Białorusini

przykłady:

(1.1) – Polaków, Litwinów, Białorusinów i Rusinów połączyło wspólne zagrożenie. Była nim Moskwa – mówi białoruski historyk (…)^[2]

(1.1) Białorusini często mówią wyłącznie po rosyjsku.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) przest. Białorus

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) Słowianin; daw. Rusin

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Białoruś ż

forma żeńska Białorusinka ż

przym. białoruski

przysł. po białorusku

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Belarusian
• arabski: (1.1) بيلاروسي m
• białoruski: (1.1) беларус m
• bułgarski: (1.1) беларусин m, белорусин m
• duński: (1.1) hviderusser w
• estoński: (1.1) valgevenelane
• francuski: (1.1) Biélorusse m
• hiszpański: (1.1) bielorruso m
• kataloński: (1.1) bielorús m
• litewski: (1.1) baltarusis m
• łotewski: (1.1) baltkrievs m
• niemiecki: (1.1) Weißrusse m, Belarusse m
• nowogrecki: (1.1) Λευκορώσος m
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• rosyjski: (1.1) белорус m
• slovio: (1.1) Belarusic (Беларусиц)
• słowacki: (1.1) Bielorus m
• szwedzki: (1.1) vitryss w
• ukraiński: (1.1) білорус m
• włoski: (1.1) bielorusso m

źródła: