nonkonformizm (język polski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) socjol. psych. postawa sprzeciwu wobec zasad, norm i opinii obowiązujących w danym środowisku; zob. też nonkonformizm w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) W głębi duszy była wciąż, pomimo społecznego awansu, studentką akademii sztuk pięknych, która wybrała nonkonformizm i studia bez perspektyw, młodą dziką dziewczyną, która wolała miesiącami żywić się makaronem, niż znosić jarzmo rodzinnego domu (…)[2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) buntowniczość, kontestowanie, bezkompromisowość, pryncypialność
antonimy:
(1.1) konformizm, oportunizm, koniunkturalizm, kompromisowość, ugodowość
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) antykonformizm
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. nonkonformista m, nonkonformistka ż
przym. nonkonformistyczny
przysł. nonkonformistycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
  • angielski: (1.1) nonconformism
  • białoruski: (1.1) нонканфармізм m
  • czeski: (1.1) nonkonformismus m
  • francuski: (1.1) non-conformisme m
  • hebrajski: (1.1) נונקונפורמיסט m
  • hiszpański: (1.1) inconformismo m
  • niemiecki: (1.1) Nonkonformismus m
  • nowogrecki: (1.1) αντικομφορμισμός m
  • portugalski: (1.1) inconformismo m
  • rosyjski: (1.1) нонконформизм m
  • ukraiński: (1.1) нонконформізм m
  • węgierski: (1.1) nonkonformizmus
źródła:
  1. 1 2 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.
  2. Éric-Emmanuel Schmitt, Trucicielka i inne opowiadania, tłum. Agata Sylwestrzak-Wszelaki, Społeczny Instytut Wydawniczy Znak, Kraków 2011, ISBN 978-83-240-1619-8.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.