niepokorność (język polski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co jest niepokorne; cecha tego, kto jest niepokorny
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Ta niepokorność, nieugiętość i trzeźwość spojrzenia nie we wszystkich tekstach pisarza dochodzi z równą siłą do głosu, ona jednak, jak sądzę, stanowi o swoistości i trwałości dzieła Krasińskiego, o jego wyjątkowym miejscu w literaturze (…)[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pokora ż
przym. niepokorny
przysł. niepokornie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. "Znak", 1974
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.