pokora (język polski)
- wymowa:
- IPA: [pɔˈkɔra], AS: [pokora]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) świadomość własnych ograniczeń i słabości skłaniająca do niesprzeciwiania się życiowym koniecznościom[1]
- (1.2) gw. (Bukowina) żałoba[2]
- odmiana:
- (1.1) blm,
przypadek liczba pojedyncza mianownik pokora dopełniacz pokory celownik pokorze biernik pokorę narzędnik pokorą miejscownik pokorze wołacz pokoro - przykłady:
- (1.1) W pokorze i wytrwałości leżała ich siła.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) pycha, wyniosłość
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. pokornienie n, spokornienie n, pokorność ż; Pokora m/ż, korność ż, upokarzanie ż, upokorzenie n, ukorzenie n
- czas. pokornieć ndk., spokornieć dk., upokarzać ndk., upokorzyć dk., kornieć ndk., ukorzyć ndk.
- przym. pokorny, pokorniutki, korny
- przysł. pokornie, pokorniutko, kornie
- związki frazeologiczne:
- uderzać w pokorę • w pokorze ducha
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- albański: (1.1) përulësi ż
- angielski: (1.1) humility
- białoruski: (1.1) пакора ż
- czeski: (1.1) pokora ż
- francuski: (1.1) humilité ż
- hiszpański: (1.1) humildad ż
- islandzki: (1.1) hógværð ż, auðmýkt ż
- japoński: (1.1) 謙遜
- koreański: (1.1) 겸손
- łaciński: (1.1) humilitas ż
- niemiecki: (1.1) Bescheidenheit ż, Demut ż
- nowogrecki: (1.1) ταπεινότητα ż
- portugalski: (1.1) humildade ż
- rumuński: (1.1) umilință ż, umilitate ż
- słowacki: (1.1) pokora ż
- tuvalu: (1.1) loto maulalo
- ukraiński: (1.1) покора ż
- węgierski: (1.1) alázatosság
- włoski: (1.1) umiltà ż
- źródła:
- ↑
Hasło „pokora” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN. - ↑ Zbigniew Greń, Helena Krasowska, Słownik górali polskich na Bukowinie, SOW, Warszawa 2008, s. 171; dostęp: 26 listopada 2018.
pokora (język czeski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) pokora
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik pokora pokory dopełniacz pokory pokor celownik pokoře pokorám biernik pokoru pokory wołacz pokoro pokory miejscownik pokoře pokorách narzędnik pokorou pokorami - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
pokora (język słowacki)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) pokora[1]
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. pokornosť ż
- czas. koriť ndk., pokoriť dk., pokorovať ndk., pokoriť sa dk., pokorovať sa ndk.
- przym. pokorný
- przysł. pokorne
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Krátky slovník slovenského jazyka, J. Kačala – M. Pisárčiková – M. Považaj (red.), Veda, Bratysława 2004, ISBN 80-224-0750-X.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.