niepokorny (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌɲɛpɔˈkɔrnɨ], AS: [ńepokorny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) pozbawiony pokory
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik niepokorny niepokorna niepokorne niepokorni niepokorne dopełniacz niepokornego niepokornej niepokornego niepokornych celownik niepokornemu niepokornej niepokornemu niepokornym biernik niepokornego niepokorny niepokorną niepokorne niepokornych niepokorne narzędnik niepokornym niepokorną niepokornym niepokornymi miejscownik niepokornym niepokornej niepokornym niepokornych wołacz niepokorny niepokorna niepokorne niepokorni niepokorne - przykłady:
- (1.1) Tybet jest dla Chin tym, czym kiedyś była Algieria dla Francji, Indie dla Wlk. Brytanii, czy Polska dla carskiej Rosji: najmniej lojalną, najbardziej niepokorną, a zarazem symbolicznie najważniejszą prowincją imperium[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) krnąbrny, trudny, nieuległy
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przysł. niepokornie
- rzecz. niepokorność ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- arabski: (1.1) جامح
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.