niemczyzna (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) książk. język niemiecki[1]
- (1.2) to, co niemieckie[2]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik niemczyzna niemczyzny dopełniacz niemczyzny niemczyzn celownik niemczyźnie niemczyznom biernik niemczyznę niemczyzny narzędnik niemczyzną niemczyznami miejscownik niemczyźnie niemczyznach wołacz niemczyzno niemczyzny - przykłady:
- (1.1) Sanacyjna „Polska Zachodnia” zarzucała mu wręcz forsowanie niemczyzny wśród urzędników i robotników jego wydziału[3].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) niemiecki
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. niemczura mos/ż, Niemcy lm nmos, Niemiec mos, Niemka ż, niemra ż, niemieckość ż, niemiecki mrz, niemczenie n, zniemczanie n, zniemczenie n
- czas. niemczyć ndk., niemczeć ndk., zniemczeć dk., zniemczyć dk., zniemczać ndk.
- przym. niemiecki
- przysł. niemiecko
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. Niemcy + -yzna
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: angielszczyzna • arabszczyzna • białoruszczyzna • bułgarszczyzna • chińszczyzna • chorwacczyzna • czeszczyzna • francuszczyzna • greczyzna • hiszpańszczyzna • hebrajszczyzna • mongolszczyzna • portugalszczyzna • ruszczyzna • słowacczyzna • słoweńszczyzna • turecczyzna • ukraińszczyzna • węgierszczyzna • włoszczyzna
- tłumaczenia:
- kaszubski: (1.1) miemiecczëzna ż
- rosyjski: (1.2) неметчина ż (nemetčina)
- źródła:
- ↑ Wielki słownik języka polskiego PWN, red. Stanisław Dubisz, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2018, ISBN 978–83–01–19910–4.
- ↑
Hasło „niemczyzna” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ z Wikipedii
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.