motorniczy (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌmɔtɔˈrʲɲiʧ̑ɨ], AS: [motorʹńičy], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) osoba zajmująca się zawodowo prowadzeniem tramwaju; zob. też motorniczy w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik motorniczy motorniczowie dopełniacz motorniczego motorniczych celownik motorniczemu motorniczym biernik motorniczego motorniczych narzędnik motorniczym motorniczymi miejscownik motorniczym motorniczych wołacz motorniczy motorniczowie - przykłady:
- (1.1) Osoba chcąca zdobyć zawód motorniczego zgłasza się do właściwej komórki organizacyjnej przewoźnika. (z Internetu)
- (1.1) Rozmawialiśmy z kilkoma gdańskimi motorniczymi. (z Internetu)
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) motorowy[1], tramwajarz[2]
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. motor m, motorek m, motorówka ż, motoryzacja ż, zmotoryzowanie n
- forma żeńska motornicza ż
- przym. motorowy, motoryzacyjny, zmotoryzowany
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks zawodów w języku polskim
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) motorman (tylko mężczyzna), tram driver
- białoruski: (1.1) вагонаважаты m
- bułgarski: (1.1) ватман m
- duński: (1.1) sporvognsstyrer w, sporvognsfører w
- hiszpański: (1.1) conductor m de tranvía
- łotewski: (1.1) vagona vadītājs, važonis
- niemiecki: (1.1) Straßenbahnfahrer m, Wagenfahrer m, Wagenführer m
- nowogrecki: (1.1) τραμβαγέρης m
- rosyjski: (1.1) вагоновожатый m
- węgierski: (1.1) villamosvezető
- źródła:
- ↑ Hasło „motorowy” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „motorniczy” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.