mieścić (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈmʲjɛ̇ɕʨ̑iʨ̑], AS: [mʹi ̯ėśćić], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.i  j 
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. pomieścić, zmieścić)

(1.1) zawierać coś w środku
(1.2) być siedzibą
(1.3) być wystarczająco dużym, aby coś innego znalazło się w środku

czasownik zwrotny niedokonany mieścić się (dk. pomieścić się, zmieścić się)

(2.1) być wystarczająco małym, aby znaleźć się w środku czegoś
(2.2) być ulokowanym gdzieś
odmiana:
(1.1-3) koniugacja VIa
(2.1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Ten kufer mieści czterdzieści funtów złota.
(2.1) A tych wagonów jest ze czterdzieści. Sam nie wiem, co się w nich jeszcze mieści.[1]
(2.2) Biuro mieści się na ulicy Ketlinga.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) nieść, obejmować, przechowywać we wnętrzu, zawierać[2]
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. pomieścić, zmieścić, zamieszczać
rzecz. miasto n, pomieszczenie n, miejski mrz, mieszczenie n
przyim. miasto
przym. miejski
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Julian Tuwim: Lokomotywa
  2. synonimy.ux.pl.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.