wystarczająco (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌvɨstarʧ̑aˈjɔ̃nʦ̑ɔ], AS: [vystarčai ̯õnco], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ą • akc. pob.
- znaczenia:
przysłówek
- (1.1) w sposób wystarczający; dostatecznie, odpowiednio
- odmiana:
- przykłady:
- (1.1) Wybrał więc mazurską pustkę, uznając ją za wystarczająco bezpieczny azyl[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. wystarczać ndk., wystarczyć dk.
- przym. wystarczający
- rzecz. wystarczanie n
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) sufficiently
- arabski: (1.1) كفى
- bułgarski: (1.1) достатъчно
- chiński standardowy: (1.1) 够 (gòu)
- chorwacki: (1.1) dovoljno
- duński: (1.1) tilstrækkeligt
- esperanto: (1.1) sufiĉe
- francuski: (1.1) suffisamment
- hiszpański: (1.1) suficientemente
- kataloński: (1.1) prou
- niemiecki: (1.1) ausreichend, hinreichend
- rosyjski: (1.1) достаточно
- słoweński: (1.1) dovolj
- ukraiński: (1.1) достатньо
- włoski: (1.1) a sufficienza
- źródła:
- ↑ Kira Gałczyńska, Nie wrócę tu nigdy czyli Pożegnanie z Mazurami, 1998, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.