wystarczający (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik, forma fleksyjna

(1.1) imiesłów przymiotnikowy czynny od: wystarczać

przymiotnik

(2.1) dostateczny, odpowiadający określonym wymaganiom

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(2.1) niewystarczający

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. wystarczać ndk., wystarczyć dk.

rzecz. wystarczenie n, wystarczanie n

przysł. wystarczająco

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (2.1) sufficient
• białoruski: (2.1) дастатковы
• bułgarski: (2.1) достатъчен
• czeski: (2.1) dostatečný
• duński: (2.1) tilstrækkelig
• estoński: (2.1) paras
• francuski: (2.1) suffisant
• galicyjski: (2.1) suficiente, abondo
• hindi: (2.1) पर्याप्त (paryāpta)
• hiszpański: (2.1) bastante, suficiente
• interlingua: (2.1) sufficiente
• irlandzki: (2.1) leorga
• islandzki: (2.1) nógur, nægilegur
• litewski: (2.1) ganėtinas
• manx: (2.1) liooar
• niemiecki: (2.1) zulänglich, genügend, ausreichend, hinreichend
• portugalski: (2.1) suficiente
• rosyjski: (2.1) достаточный
• rumuński: (2.1) suficient
• sanskryt: (2.1) पर्याप्त (paryāpta)
• slovio: (2.1) dostatokju
• słowacki: (2.1) dostatočný
• słoweński: (2.1) zadosten
• staroangielski: (2.1) genog
• starogrecki: (2.1) ἱκανός
• staronordyjski: (2.1) gnógr
• szwedzki: (2.1) tillräcklig, nog
• tuvalu: (2.1) lava
• ukraiński: (2.1) достатній
• węgierski: (2.1) elegendő
• włoski: (2.1) sufficiente, bastante, bastevole

źródła: